Lente

By | Geen categorie

Water, riet, geborgenheid…..
’t wandelpad langszij
’t bouwen van een nest; zwanen nabij

Pluizige donsjes
in vleugels verwarmd
dit kroost; liefdevol omarmd.

Ellen

Online Workshop ism Bibliotheek Den Haag en KOO Poëzieweek 2022

By | Geen categorie

Zee van ruimte
Zee van lucht
Zee van beweging

Honden rennen
Achter de bal
Naar elkaar
Naar hun baas

Bewegen en spelen
Als een hond
Zee van kleuren
Zee van zachtheid
Zee van onstuimigheid

Marijke

Online Workshop ism Bibliotheek Den Haag en KOO Poëzieweek 2022

By | Geen categorie

Er elke dag even lopen
‘t Is er nooit hetzelfde
De wind om mijn hoofd
Genietend van de elementen
De meeuwen mijn gezelschap
Mijn hoofd raakt leeg
‘k Ontspan, ‘k ben in het nu
Opgeladen keer ik huiswaarts

Greet van der Hoek

Online Workshop ism Bibliotheek Den Haag en KOO Poëzieweek 2022

DICHTBEGROEIDE TAKKEN

By | Geen categorie

Ik wurmde me door de dichtbegroeide takken om dichter bij de stam te kunnen komen. De spar was oud en hoog en stond midden op het grasveld. De bast was ruw en plakkerig maar dat deerde me niet. Via de onderste, meest stevige, tak duwde ik mezelf omhoog zodat ik een hogere tak kon vastgrijpen. Als ik eenmaal goed stond kon ik hop, trapsgewijs, naar boven klimmen. Op zes meter hoogte had ik mijn plekje. Daar waar de begroeiing en de takken dunner werden, waar ik zachtjes heen en weer wiegde, hield ik me vast met één arm om de stam. Ik keek over de tuin en de huizen, niemand wist dat ik hier zat. Hier was ik veilig.

Liesbeth de Vos

Fragment uit  ‘Als de bloesem valt…’ waar Liesbeth tijdens de cursus ‘Een Heel Verhaal’ aan werkte

HET MEISJE DAT ATLAS VERVING

By | Geen categorie

Atlas moest heel nodig. Heel nodig iets doen. Misschien moest hij plassen of had hij een pappadag. Hij had in ieder geval haast en moest de wereld kwijt. Hij kon niet rennen met die last op zijn schouders. Hij zag een meisje voorbij huppelen. Haar blonde haren zwiepten bij iedere hup omhoog. Ze zong een liedje en leek blij. Zorgeloos. Ze zag eruit alsof ze de wereld aankon. Misschien kon zij ‘m even overnemen.

Petra van der Kroft

Schrijfwerkplaats

HET LEVEN, EEN GEDICHT

By | Geen categorie

Nooit kwam ik in de Rivierenbuurt,
maar heden tot mijn verrassing
belandde ik in een modern lokaal
met een daktuin, met kas, regenton,
gras, wilde bloemen, een duif, twee merels,
wuivende bomen in de verte
en daarboven, blauwe lucht en wolken …

Epi

Cursus ‘Leven, een gedicht!’ bij buurtfestival Poetry in de Park

Jelle bij de hand

By | Geen categorie

– Lieve Jelle, zei ik
tegen kleinzoon van vier,
ik neem je mee met de bus
naar het tapijt van duizend bloemen.

Ik pakte blonde Jelle bij de hand
en daar gingen we, de bus in,
een hele belevenis voor het ventje
gewend aan auto, fiets of lopen.

We stapten uit op ’t Lange Voorhout,
een breed en statig plein in het centrum.
In de grasperken, onder de kale bomen,
duizenden krokussen, wit en geel,
licht en donker paars,
daartussen plukjes sneeuwvlokjes.

Het was echt lente, fris en zonnig,
de bloemen waren open, vrolijk en blij.
Auto’s reden langzaam, Japanners fotografeerden,
Hollanders eveneens, van de fiets afgestapt.

Er waaide een beetje wind,
bracht een vleugje parfum van toeristen mee.
Een paar duiven koerden op de dakranden,
een merel floot, hoog in een boom.

Sprookjesachtig, zo’n tapijt van duizend bloemen.
Jelle was er even stil van…
Toen riep hij uit:
– Zoveel bloemen heb ik nooit bij elkaar gezien!

Epi

Creatief Schrijven Deel 2
Bibliotheek Segbroek

GROTE STER MET EEN STAART

By | Geen categorie

Het was vroeg in de ochtend, donker en stil, in de tuin bij oma op St. Eustatuis. Om mij heen zag ik een stenen oven, een grote steen, bomen en de berg. Ik rook de ochtenddauw. Ik begon de bezem vast te binden voor oma, waarmee de oven zou worden uitgeveegd. Toen ik klaar was gaf ik het aan haar. Wijzend zei oma: ‘kijk daar boven de berg’. Ik zag een grote ster met een staart kleine sterren. ‘Deze ster komt elke zeven jaar’. Wat een helder beeld, het leek een wonder.

Elsa Hooker

Creatief Schrijven deel 2
Bibliotheek Segbroek

By | Geen categorie

“Goh, wat is dit een prachtige kamer. Is die helemaal voor mij alleen?” Ik was gewend om mijn kamer te moeten delen met twee zussen, één tien en de ander zes jaar jonger. En nu had ik hier helemaal het rijk voor mij alleen. Ik stond (als 18-jarige in 1964) in de grote vrijstaande villa aan Putney Road in Londen, waar ik een avond eerder aangekomen was. Vanaf de boot uit Hoek van Holland naar Harwich, lang uitgezwaaid op de Pier (inclusief witte zakdoek!), door mijn beide ouders. In die tijd was ’t niet niks… een soort emigratie. Zonder telefoon / fax / email / sms / WhatsApp, ons enige kontakt was: brieven schrijven. Vanaf Harwich was ik met de trein naar Londen gereisd, erna met de metro. Hier ging ik zes maanden wonen, werken (Au Pair) en studeren. Een prachtig huis met mega achtertuin en een lap grond rondom het huis. Meteen bij binnenkomst zag ik een grote hal en links een prachtige donkerbruine eikenhouten trap die naar boven ‘wentelde’. Eenmaal boven liep ik rechtsaf en zag mijn plek voor de komende maanden. Vanuit het raam had ik een schitterend uitzicht op de tuin. Beneden had ik een EIGEN badkamer met een groot ligbad, wat een luxe voor mij. Ik was gewend om met mijn ouders en de zeven kinderen één badkamer te moeten delen. Daar staand – in die prachtige badkamer – herinnerde ik me een voorval uit mijn ouderlijk huis… Mijn vader en alle zeven kinderen moesten naar school of werk en hadden haast. Mijn moeder zei (ik was 16 jaar oud): “Ach Anneke jij moet je maar even in de keuken wassen aan de gootsteen, ik doe de gordijnen wel dicht”. Daar stond ik poedeltjenaakt toen de keukendeur plotseling open vloog. Op minder dan één meter afstand stond daar onze melkboer – een echte boerenjongen – met in zijn hand het ijzeren rekje… Met de flessen melk met blauwe aluminium dop, karnemelk met rode dop en yoghurt met groene dop. Hij was gewend om de bestellingen in de keuken te zetten! Hij schrok nog meer dan ik en smeet de deur met een harde klap dicht. Hij heeft mij daarna altijd ‘ontweken’. Ik hem ook trouwens, wat een afgang! Maar nu had ik een eigen badkamer in Londen. Helemaal voor mijzelf alleen. Heerlijk om hier zes maanden te mogen wonen.

Anneke  Swijgman-Vogelpoel

Creatief Schrijven deel 2
Bibliotheek Segbroek