HET MEISJE DAT ATLAS VERVING

Atlas moest heel nodig. Heel nodig iets doen. Misschien moest hij plassen of had hij een pappadag. Hij had in ieder geval haast en moest de wereld kwijt. Hij kon niet rennen met die last op zijn schouders. Hij zag een meisje voorbij huppelen. Haar blonde haren zwiepten bij iedere hup omhoog. Ze zong een liedje en leek blij. Zorgeloos. Ze zag eruit alsof ze de wereld aankon. Misschien kon zij ‘m even overnemen.

Petra van der Kroft

Schrijfwerkplaats